W opowieściach naszych staruszek okazuje się ta roślina jako lekarstwo. Jaka jest w takim przypadku rzeczywistość o aloesie? Aloes (Aloe) jest gruboszowatą byliną z familie liliowatych. Mieni się w tej drużynie ok. 275 rodzai aloesów zakrywających krzewy, drzewa i rośliny zielne.
Jako typowy sukulent, aloes doskonale dobrał się do przykrych warunków roślinności z ograniczoną ilością wody. Może w takim przypadku – jako roślina nieurodzajna – zachować długie okresy suszy i
.jpg)
Wśród mnóstwa gatunków aloesów przebadano dość dokładnie 29 wykrywając ich cechy medyczne. Mają je m.in..: aloes drzewiasty (Aloe arborescens) rosnący głównie w Afryce Południowej i Orientalnej, na Półwyspie Arabskim, na Madagaskarze i Sokotrze, aloes afrykański (Aloe africana), aloes uzbrojony (Aloe ferox), Aloe perryi, Aloe chinensis, Aloe spicata, Aloe saponaria.
Najszerzej stosowanym w lecznictwie i fabrykacji załączników jest aczkolwiek Aloe vera (Aloe barbadensis). Czci się go zwłaszcza w południowych stanach Ameryki Borealnej (rejony Teksasu nad Rio Grande), w Meksyku, na Antylach, w Australii, chociaż jest też spotykany w innych częściach świata (Indie, Cejlon, Filipiny, Tajwan).
Materiałem pozyskiwanym z aloesu jest głównie miąższ, zawarty w szarozielonych, grubych, mięsistych, mieczowatych liściach. Miąższ jest galaretowaty, jasnozielony. Z aloesu nabywa się też miazgę aloesową, w zestaw której wchodzi prócz miąższu i soku również cera wierzchnia liści. Oba materiały – miąższ z sokiem (alona) i pulpa aloesowa mają inne właściwości. Z tego względu tak doniosłe jest to rozróżnienie. https://forever-polska.pl/10-miazsz-sok-aloesowy-do-picia-forever-aloe-vera-gel.html
Miąższ pozyskuje się przez skrzętne obranie liści ze cery. Po kilkakrotnym płukaniu masy i wydobyciu osiąga się czysty żel aloesowy wyzbyty gorzkiego i silnie przeczyszczającego soku zwanego alona, w zestaw którego wchodzą związki: aloina (żółta ciecz obecna w kanalikach liści), która jest C-Glukozydem aloeemodynoantronu tudzież barbaloina, i które obejmuje papka aloesowa ( w przeciwieństwie do niewinien miąższu).
Aloes jako flora lecznicza znany był od starożytności. W całego szeregu rejonach świata flora ta zaklepała miano „zielonego lekarza”. Stosowano go do leczenia ran, balsamowania zwłok, wyrobu farb a także jako dotkliwego środka przeczyszczającego. Sokiem z aloesu służyli się zarazem Grecy jak i Arabowie tudzież Starozakonni. Jego nazwa arabska znaczy po prostu „kwaśną, promienną substancję”. W Afryce plebsy nomadyczne notabene dzisiaj określają aloes „lilią pustyni”. Według wiekowych Egipcjan „krew” aloesu dopowiadała urody, zdrowia i zapewniała nieśmiertelność. Dzięki temu określali ją „rośliną nieśmiertelności” i rozmieszczali w grobowcach zmarłych faraonów. Krzysztof Kolumb uciekał przez cały czas aloes na własne morskie wyprawy i nadal mu nazwę „lekarz w doniczce”, a Mahatma Ghandi użytkował go w okresach postów równocześnie jako posiłek jak i środek do oczyszczania tworu. Dziś aloes jest szanowany za„królową roślin leczniczych”.
Studiowania naukowe kierowane w przeszłych dziesięcioleciach nadały lecznicze własności aloesu. Zawdzięcza je roślina składowi – wyjątkowo bogatemu w przeróżne mazie.
Co wskutek tego obejmuje aloes?
Nade wszystko liście aloesu obejmują miąższ stwarzający się w 96% z wody. Potomne 4% – to mazie o stwierdzonej działalności biologicznej, a wyróżniono ich przeszło 270. Jest Aloe vera barbadensis niepomiernie bogatym źródłem białek występujących w postaci aminokwasów (czyli w formie najprostszej, najłatwiej przyswajalnej). Występuje w nim dziewięć z dziesięciu niezbędnych osobnikowi aminokwasów egzogennych (oprócz tryptofanu). Są to przede wszystkim: histydyna, leucyna, lizyna, fenyloalanina, arginina, metionina, treonina, tryptofaniwalina. Takie bogactwo znakomitych substancji troficznych jest wielce chude pośród flor.
Miąższ obejmuje duże ilości witamin począwszy od ß-karotenu, witamin: C, B1, B2, B3, po mniejsze ilości następnych (w tym B12). Występuje w nim też ciąg biopierwiastków: potas, wapń, magnez, sód, fosfor, donos, siarka, żelazo oraz śladowe ilości krzemu, kobaltu, manganu, miedzi, niklu, świdra, glinu, litu, chromu, molibdenu, boru, cyny. Sok z aloesu obejmuje także związki glikozydowe – aloinę, aloinozydy A i B, aloemadynę, kalafonie, śluzy, biostymulatory (biostymina).
Ogromnie kosztownym elementem aloesu są fermenty (np.. bradykinaza), mono, bi- a także wielocukry albo ich pochodne (np.. glukoproteiny), posiadające biegłość sprzęgania się z białkami otoczek komórkowych i osocza. Najważniejszymi wprawdzie fragmentami są molekuły cukrowe o długich łańcuchach – mukopolisacharydy, m.in.. acemannan (doskonały immunostymulator aktywizujący makrofagi).
Taki skład aloesu sprzyja niepomiernie wielopoziomowemu funkcjonowaniu na człowieczy twór, zwłaszcza, że twór to do czynienia z skutkiem synergetycznym (współdziałaniem całego szeregu podzespołów potęgujących rezultat terapeutyczny).
Jakie są główne tereny funkcjonowania aloesu?
Wznawia równowagę kwasowo-zasadową w tworze zaburzoną niepoprawnym karmieniem się.
Intensyfikuje wielce potęgę układu immunologicznego. Składniki Aloe vera, zwłaszcza acemannan i glukomannan (pobudzają działalność makrofagów niszczycielskich bakterie i wirusy makrofagi średnio na jeża starzenia się tworu stają się mniej aktywne; aktywacja ich odbywa się m.in.. poprzez glukomannan, który przyłącza się do makrofagów w uzupełniających otoczeniach na ich powierzchniach intensyfikują ilość leukocytów we krwi, przeciwdziałają autoimmunologicznym kontrakcjom tworu, powodują wzrost fabrykacji mazi aktywizujących riposty immunologiczne – interferony i interleukiny, sprzyjają produkcji dysmutazy nadtlenkowej i glutationu, rozbudzają limfocyty T (m.in.. przez tzw. aloektyny).
Filtruje i odtruwa organizm z toksyn endo- i egzogennych,
Spowalnia zaburzeniom przemiany myśli.
Rewitalizuje niezakłóconą roślinę bakteryjną w układzie pokarmowym i działa aseptycznie na „złe” bakterie.
Upraszcza procesy defekacyjne (wypróżnianie się) poprzez nawodnienie mas kałowych.
Animuje układ podminowany.
Odtruwa i stymuluje wątrobę i hamuje przebiegi degeneracyjne tego doniosłego organu.
Przeciwdziała osadzaniu się kamieni nerkowych.
Przeciwdziała zapaleniom z łatwością zgłębiając do bezdennych powłok cery i otoczek śluzowych.
Przyśpiesza gojenie się ran – żel aloesowy rozbudza fibroblasty odpowiedzialne za gojenie się cery i membran śluzowych (fibroblasty są to pomocne cele tkanki całkowitej sporządzające substancje, które budują „rusztowanie” tkanek); zaktywizowane fibroblasty rozmnażają się szybciej i wysyłają znaki powodujące wzrost naczyń krwionośnych) podzespoły żelu – auksyna i gibeleryna – też pobudzają przyśpieszenie zabliźniania się rany.
Poprawia krążenie krwi.
Polepsza przyswajalność witamin i innych mazi (w skonfrontowaniu z wodą) w kablu pokarmowym
Działa bakterio-, wiruso- i grzybobójczo.
Ożywia i energetyzuje organizm.
Z dużej ilości materiałów aloesowych osiągalnych na rynku zazwyczaj możesz spotkać:
materiały do wykorzystywania obrzeżnego w postaci maści, żeli, balsamów itp.,
materiały do używania wewnętrznego:
Przy wyborze produktów z aloesem powinno się zwracać uwagę, czy jest on parafowany prze Internacjonalną Poradę Teoretyczną ds. Aloesu – Iasc, która stoi na wart jakości i zawartości modułów zawartych w preparatach aloesowych. Jest to szczególnie zasadnicze, albowiem na rynkach pełen globu jest wiele materiałów zawierających aloes. Światową wartość ich sprzedaży określa się na ok. 110 miliardów baksów (rocznie) z inklinacją narastającą. Z tej kwoty zaledwie 6 miliardów dolarów przysługuje na produkty podpisane do obrotu poprzez Iasc.
Znana jest opinia jednego z przedstawicieli Iasc, który powiedział: „Gdyby wszystkie produkty określone przez fabrykantów określeniem aloesowych obejmowały polecane minimum 15%, wynikałoby, że na pełnym świecie nie ma aż tak duża liczba aloesu”.
Morał jest prosty: znaczna część osiągalnych preparatów jest zbyt rozwodniona, zbyt przetworzona i nadmiernie skromna w zwyczajny miąższ aloesowy, żeby funkcjonować wydajnie.
Dlatego przy zakupie aneksów aloesowych wskazane jest, abyś uwzględnił zachodzące wskazówki:
produkt powinien posiadać permisję (znak jakości) Iasc,
nomenklatura używana w opisach produktów
„100% aloe vera” ewentualnie znaczy stan praktyczny, bowiem o ile na liście modułów na pierwszym otoczeniu zastępuje się wodę, to produkt taki zawiera 50-80% wody (w dodatku jaką wodę?),
„liofilizacja”, „koncentrat” – oznacza, iż materiał zawiera 50-99% wody,
smak – niewinien żel i sok mają lekko obcesowy gust średni dla aloe vera, co przyznaje rację jakość i schludność towaru.
Wskazane jest wiedzieć do tego, że woda dopisywana do produktów jest trywialną wodą wodociągową o uszkodzonej strukturze, w przeciwieństwie do strukuryzowanej wody zawartej w prawdziwym soku czy miąższu aloesowym.
Skupić uwagę należy na to, że nie wszelkie załączniki zawierające aloes można rekomendować przy niektórych schorzeniach, nie bacząc na niebywale wszechstronnego medycznego działania aloesu (chodzi między innymi. o to, czy niektóre roztwory aloesu z innymi podzespołami można wykorzystywać w bolączkach wątroby, woreczka żółciowego, zapaleniu pęcherza, w stanie błogosławionym i wylewach wewnętrznych).
